Υπάρχουν σοβαρά ζητήματα υγείας τα οποία ακόμα και σήμερα παραμένουν άγνωστα στο ευρύ κοινό. Ένα από αυτά αφορά τον υποσπαδία, μια ανατομική και λειτουργική διαταραχή στο πέος και την ουρήθρα που ταλαιπωρεί από την γέννηση τους σημαντικό αριθμό αγοριών και παρασύρει σε έναν ιατρικό Γολγοθά όλη την οικογένεια των λιλιπούτειων ασθενών.
Ασθενείς με υποσπαδία υπάρχουν σε κάθε ηλικία, καθώς αρκετά περιστατικά δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ σωστά, με συνέπεια η δυσλειτουργία να «διαιωνίζεται» καθώς το αγόρι μεγαλώνει. Η αντιμετώπιση των περιστατικών είναι πιο εύκολη στην αρχική τους μορφή, ιδανικά εντός του ηλικιακού παραθύρου από 9 έως και 18 μηνών από τη γέννησή τους. Ωστόσο, λόγω ελλιπούς ενημέρωσης αρκετά παιδιά και οι γονείς τους ταλαιπωρούνται για χρόνια μέχρι να αντιμετωπιστεί ορθά χειρουργικά και με ορθό τρόπο το πρόβλημα. Παλαιότερα καταγράφονταν ένα περιστατικό στις 350 γεννήσεις αλλά τα περιστατικά αυξήθηκαν ανησυχητικά, καθώς πλέον είναι ένα στις 80 γεννήσεις.
Ο πλαστικός χειρουργός Εμμανουήλ (Μάνος) Προκοπάκης, Διευθυντής της Μονάδος Πλαστικής Γέννητο-ουρηθρικής χειρουργικής του Άρρενος του ομίλου ΙΑΣΩ, μάς διαφωτίζει σχετικά με την άγνωστη αυτή πάθηση-στο ευρύ κοινό- των αρσενικών βρεφών και νηπίων, ώστε να είναι περισσότερο ενημερωμένοι οι γονείς και να αποφύγουν μαζί με το παιδί τους μια μεγάλη ταλαιπωρία.
Με τη λέξη «υποσπαδίας», ο Μάνος Προκοπάκης αναφέρεται σε μια κατάσταση όπου η ανατομία του πέους (και αρκετές φορές και του οσχέου) είναι διαφορετική απ’ ότι συνήθως. Τις περισσότερες φορές το θέμα είναι εύκολα αναγνωρίσιμο ήδη από γεννήσεως. Με τον όρο «υποσπαδίας αρωγής» χαρακτηρίζεται μια πληθώρα ευρημάτων που συναντούμε σε ασθενείς με Υποσπαδία που έχουν υποβληθεί σε πολλαπλές προηγούμενες, αλλά μη επιτυχείς, εγχειρητικές προσπάθειες επανόρθωσης που επιβάλλουν την επανεπέμβαση. Ο ειδικός υπογραμμίζει πως οι υποσπαδίες αρωγής συναντώνται σε ολόκληρο το ηλιακό φάσμα του άρρενος ασθενούς (ενηλίκων και παιδιών) ενώ αποτελούν ένα ιδιαζόντως ευαίσθητο αντικείμενο σωματικής και ψυχικής υγείας. Η επίλυση του ζητήματος προϋποθέτει ενάργεια λόγου και προθέσεων, γνώση των ανατομικών απαιτήσεων και των επανορθωτικών τεχνικών καθώς και ευελιξία στην εφαρμογή και το συνδυασμό τους.
Οι πολλαπλές προηγούμενες επεμβάσεις θέτουν σύνθετα, επιπεπλεγμένα ζητήματα λειτουργικής και αισθητικής φύσεως του εξωτερικού γεννητικού οργάνου που χρήζουν επιλύσεως μέσω μίας ή και περισσοτέρων νέων επεμβάσεων. Διάφορα προβλήματα χρήζουν αντιμετώπισης. Έτσι, τα από γεννήσεως υποπλαστικά ανατομικά στοιχεία μπορεί τώρα να είναι εντελώς ανύπαρκτα. Η αρχικά παραλλαγμένη αλλά σταθερή διάταξη άλλων ανατομικών στοιχείων να εμφανίζεται απολύτως παράδοξη με διατηρημένα παθολογικά στοιχεία και ακρωτηριασμό υγειών τμημάτων. Μπορεί να υπάρχουν εμφανείς ασυμμετρίες, εντυπώματα ραμμάτων, στροφές και κάμψεις του πεϊκού άξονα ή εξεσημασμένη ουλοποίηση ολοκλήρου του γεννητικού οργάνου ή διατετατμένοι ουρηθρικοί θύλακοι ή ουρηθρικές στενώσεις. Επίσης αντιμετωπίζουμε την κακής ποιότητος νέο-ουρήθρα που για τη βιώσιμη και λειτουργική της αποκατάσταση να απαιτείται η ολική αντικατάστασή της («ουρηθροπλαστική αντικατάστασης 360 μοιρών»). Βέβαια, δεν πρέπει να υποτιμηθεί και ο σιωπηλός αποικισμός της εγχειρητικής περιοχής από ποικίλα πολυανθεκτικά μικρόβια.
Η επίλυση των παραπάνω απαιτεί γνώση των ανατομικών δομών και ιδιαίτερη εμπειρία στη χρήση των έγκυρων και επικαιροποιημένων τεχνικών. Σε περιπτώσεις που λειτουργικά μέρη έχουν απολεσθεί, θα πρέπει να κατασκευαστούν νέες ανατομικές δομές που θα παράσχουν επαρκείς λειτουργικές προσομοιώσεις. Βασική αρχή των πλαστικών επανορθώσεων, σε περίπτωση απώλειας ανατομικού μέρους που χρήζει αντικατάστασης, είναι να αναπληρώνεται το όμοιο με όμοιο ή το όμοιο με παρόμοιο σε ιδιότητες. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που είναι απαραίτητο, λόγω των δεδομένων αναγκών, να κατασκευαστεί νέα ουρήθρα, η αντικατάστασή της θα πρέπει να γίνεται με υποχρεωτικώς υδρόβιο, ραχιαία τοποθετημένο, μόσχευμα.
Η λήψη μοσχευμάτων, η ειδική τους κατεργασία, η χρήση ειδικών περιοχικών κρημνών -όπου απαιτείται- οι ατραυματικές εγχειρητικές τεχνικές και οι αρχές της ανεπίπλεκτης επούλωσης αποτελούν ειδικά γνωστικά αντικείμενα της Πλαστικής Χειρουργικής που έχει ως στόχο να αποκαθιστά την ανατομία και την συνεπαγόμενη φυσιολογική λειτουργικότητα του ανθρωπίνου σώματος. Πρόκειται αναμφισβήτητα για επεμβάσεις Υψηλής εξειδίκευσης υπό την αδήριτο ανάγκη κατάλληλης υλικοτεχνικής υποδομής, με επαρκή οπτική μεγέθυνση και χρήση ειδικών μικροχειρουργικών εργαλείων.
Όπως αναφέρει ο ειδικός, δοθείσης της αύξησης του επιπολασμού (δηλαδή την αύξηση της συχνότητας στο γενικό πληθυσμό) των νέων περιστατικών υποσπαδία, καθώς και η ήδη υπάρχουσα πληθώρα πλημμελώς επανορθωμένων,(ενηλίκων σήμερα) υποσπαδικών ασθενών, καθιστούν πρωτεύουσα κοινωνική ανάγκη την ενημέρωση του κοινού σχετικά με την σημερινή ύπαρξη τόσο της Ιατρικής δεξιότητας για την επίτευξη της τελικής επανόρθωσης, όσο και για την παροχή της ειδικής υλικοτεχνικής υποδομής που απαιτείται. Οι επανορθώσεις των παραπάνω τύπων πρέπει ιδανικά να ολοκληρώνονται με τον λιγότερο αριθμό επεμβάσεων, τη μικρότερη δυνατή ταλαιπωρία του ασθενούς και των οικείων του και προσιτό οικονομικό κόστος που να καθιστά την επανόρθωση ρεαλιστική και εύκολα προσβάσιμη. Η εξέλιξη των εγχειρητικών τεχνικών κατέστησε δυνατή την ενδονοσοκομειακή νοσηλεία των ασθενών για 1 ημέρα, ανεξαρτήτως των ευρημάτων και των διεγχειρητικών απαιτήσεων. Στη Μονάδα Πλαστικής Γέννητο-ουρηθρικής χειρουργικής του Άρρενος του ομίλου ΙΑΣΩ, το 80% των περιστατικών που αντιμετωπίζονται χειρουργικά αφορούν ασθενείς με υποσπαδία αρωγής. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς πως υπάρχουν εξειδικευμένοι ιατροί που γνωρίζουν να αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσλειτουργίες, αλλά είναι ακόμα πιο σημαντικό η οικογένεια να ζητήσει έγκαιρα βοήθεια και να μην κρύψει το πρόβλημα, καθώς τέτοιου είδους δυσλειτουργίες αποτελούν δυστυχώς ακόμα ταμπού.
