Τέλος δεν έχει η λίστα με τους κινδύνους που συμπαρασύρει η κλιματική αλλαγή, για το περιβάλλον και την ανθρωπότητα. Στα γνωστά δεινά προστίθεται η υπέρμετρη αύξηση τρωκτικών, κοινώς αρουραίων που πολλαπλασιάζονται ταχύτερα λόγω της σταδιακής αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη. Οι αρουραίοι μεταφέρουν μικρόβια, τα οποία έρχονται ολοένα και πιο κοντά μας.
Της Αλεξίας Σβώλου
Υπάρχει ένας αστικός μύθος που λέει ότι σε όλες τις μεγαλουπόλεις, τη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Τόκιο, κάθε άνθρωπος βρίσκεται σε απόσταση δύο μέτρων το πολύ από έναν αρουραίο. Όλοι μας έχουμε δει ποντικούς και αρουραίους –όχι μόνο στο σινεμά (Tom & Gerry, Ratatouille)-αλλά και στην πραγματικότητα σε λιμάνια και καρνάγια των νησιών, καθώς και στις μεγαλουπόλεις ειδικά στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη εκεί όπου τα κτίρια είναι παμπάλαια και επιπλέον ο αστικός ιστός διαθέτει εκτεταμένο δίκτυο σηράγγων από το μετρό και το subway.
Όπως τα δικά μας προάστια έχουν γεμίσει με αγριογούρουνα και αλεπουδάκια μετά τις εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές που κατέστρεψαν το φυσικό τους περιβάλλον, έτσι και οι κατασκευές, τα χωματουργικά έργα, ο υπερπληθυσμός και η μεγάλη παραγωγή σκουπιδιών «τρέφει» στις μεγαλουπόλεις τον πληθυσμό των τρωκτικών που ωστόσο αυξάνεται απρόσμενα και από την αύξηση της θερμοκρασίας της γης λόγω της κλιματικής αλλαγής. Το 2024 ήταν η θερμότερη χρονιά στην ιστορία της ανθρωπότητας από τότε που ξεκίνησε να καταγράφεται η θερμοκρασία και ήδη ο πληθυσμός των αρουραίων στην Ουάσινγκτον αυξήθηκε μιάμιση φορά περισσότερο από τον αντίστοιχο της Νέας Υόρκης, φέρνοντας την Ουάσιγκτον στην κορυφή της λίστας με τις πόλεις που επλήγησαν από τους ….ρατατούιδες! Η αύξηση της θερμοκρασίας βοηθάει τα τρωκτικά να αναπτυχθούν και να αναπαράγονται περισσότερο μέσα στο χρόνο, ενώ το κρύο δρα σαν φυσικό μυκοκτόνο και περιορίζει τον πολλαπλασιασμό τους. Φυσικά η έλλειψη πρασίνου και η εκτεταμένη αστικοποίηση μεταφέρει όλα τα μικρά θηλαστικά από τον αγρό στις πόλεις, στους δρόμους τα πεζοδρόμια και τα υπόγεια της γειτονιάς μας.
Η λίστα με τις πόλεις που έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα με την αύξηση του πληθυσμού των αρουραίων περιλαμβάνει την Ουάσιγκτον τη νέα Υόρκη, το Τορόντο το Σαν Φραντσίσκο το Άμστερνταμ και ακολουθούν κι άλλες όπως το Παρίσι. Αμ, από πού νομίζετε πως πήραν την έμπνευση τους ο παραγωγός, ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος της αγαπημένης ταινίας μικρών και μεγάλων, ο Ρατατούης; Από την ζωή φυσικά καθώς όπως ξέρουμε η ζωή αντιγράφει την Τέχνη. Στην Γαλλία μάλιστα σε πολλές πόλεις, όπως και στην «Πόλη του Φωτός» υπάρχει σήμανση στις παιδικές χαρές να μην αφήνουν οι πολίτες υπολείμματα φαγητού, για τον περιορισμό της αύξησης του πληθυσμού των τρωκτικών.
Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει υπολογιστεί ότι οι ζημιές που προκαλούν τα τρωκτικά ανέρχονται το χρόνο σε 27 δισεκατομμύρια $ και μεταξύ τους συμπεριλαμβάνονται πυρκαγιές και εκτεταμένες διακοπές ηλεκτροδότησης γιατί οι αρουραίοι τρώνε τα καλώδια.
Κανείς δεν θέλει να έχει αρουραίους εκεί που ζει, όμως γιατί μάς απασχολεί τόσο επίπεδο δημόσιας υγείας η υπέρμετρη αύξησή τους;
Γιατί οι αρουραίοι αποτελούν εστία μικροβίων επικίνδυνων για τον άνθρωπο. Με τις φωλιές τους, τα ούρα και τα περιττώματά τους, μπορούν να μεταφέρουν περισσότερα από 50 βακτήρια και να προκαλέσουν επιδημικές εξάρσεις λεπτοσπείρωσης, χολέρας και άλλων λοιμωδών νοσημάτων. Αυτό αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο να κάνουμε πιο κυκλική την οικονομία του σπιτιού μας και να περιορίσουμε τα απορρίμματά μας, γιατί τα σκουπίδια θρέφουν έντομα και τρωκτικά που δεν θα θέλαμε να κυκλοφορούν στη γειτονιά μας. Ο βασικότερος τρόπος να περιορίσουμε τα σκουπίδια που πετάμε είναι να αγοράζουμε μόνο τα τρόφιμα που χρειαζόμαστε για το καθημερινό φαγητό ώστε να μην πετάμε φαγητό-και να ανακυκλώνουμε συσκευασίες.
