Απαράδεκτα από κάθε άποψης είναι τα δυστυχήματα που συμβαίνουν σε χώρους συνώνυμους με την ψυχαγωγία, την ξεγνοιασιά και την παιδική αθωότητα, όπως τα λούνα-παρκ, ειδικά όταν η αυτοψία μετά την τραγωδία αποκαλύπτει σάπιες και σκουριασμένες εγκαταστάσεις, κατάλληλες μόνο για σκραπ (παλιοσίδερα) και όχι για παιχνίδι.
της Αλεξίας Σβώλου
Τεράστιες είναι και οι ευθύνες ένθεν κι εκείθεν, τόσο από την πλευρά των επιχειρηματιών που λειτουργούν παιχνίδια-παγίδες θανάτου, όσο και από τους αρμόδιους φορείς, οι οποίοι τους δίνουν το πράσινο φως (με την ανοχή τους ή την αμέλειά τους) για να επιδείξουν τέτοια εγκληματική ανευθυνότητα προς την κοινωνία. Έως σήμερα, 4 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και άλλοι 10 τουλάχιστον έχουν τραυματιστεί σε λούνα-παρκ-παγίδες θανάτου, με όλα αυτά τα τραγικά και απαράδεκτα να συμβαίνουν στην πατρίδα μας, μέρα μεσημέρι, και όχι σε κάποιο βιβλίο τρόμου του Steven King, όπως το θρυλικό «It».
Ο Νόμος είναι σαφής και καθορίζει ότι απόλυτα αρμόδιος για την άδεια λειτουργίας τέτοιων εγκαταστάσεων είναι ο Δήμος, στον οποίο βρίσκεται το εκάστοτε λούνα-παρκ. Με αφορμή το νέο πρόσφατο τραγικό περιστατικό με τον θάνατο του 19χρονου στην Χαλκιδική, εγείρονται τεράστια ερωτηματικά για τις ευθύνες της Δημάρχου Κασσάνδρας, Αναστασίας Χαλκιά, καθώς με ανοχή του τοπικού Δήμου λειτουργούσε το σάπιο και εντελώς ακατάλληλο λούνα-παρκ στο Πευκοχώρι της Χαλκιδικής. Η Δήμαρχος Κασσάνδρας κλήθηκε σε απολογία όπως είχε συμβεί και πριν μερικά χρόνια στο Ελληνικό, για τον τότε Δήμαρχο Ελληνικού όπου ένα παιδί είχε χάσει την ζωή του σε φουσκωτό παιχνίδι που παρασύρθηκε από τον αέρα κι έσκασε με δύναμη στο έδαφος.
Επιστρέφοντας στο τραγικό δυστύχημα στη Χαλκιδική, η οποία φέτος κατά την διάρκεια του καλοκαιριού στιγματίστηκε διπλά από τραγωδίες, και από τον θάνατο του 19χρονου παλικαριού, που εκτινάχθηκε από το σκουριασμένο κάθισμα του λούνα-παρκ του τρόμου, αλλά και από τον πνιγμό της 8χρονης στην κατασκήνωση λίγες μέρες νωρίτερα, τα αναπάντητα ερωτηματικά και η οργή (συγγενών και κοινού-απλών πολιτών) ξεχειλίζουν. Ειδικά όταν μαθαίνουμε πως η τοπική αστυνομία ήταν ενήμερη για την κατάσταση των εγκαταστάσεων και είχε ενημερώσει τον Δήμο Κασσάνδρας πως δεν υπήρξε από την πλευρά του επιχειρηματία κατάθεση γνωστοποίησης στη Δημοτική Αρχή, όπως όφειλε να κάνει, σύμφωνα με τον Νόμο. Παρόλα αυτά, η Δημοτική Αρχή εξακολουθούσε να κάνει τα στραβά μάτια. Επίσης είναι γνωστό σε όλη την τοπική κοινωνία ότι τα παιχνίδια του συγκεκριμένου λούνα-παρκ παρέμεναν στον χώρο εκείνο στο Πευκοχώρι καθόλη την διάρκεια του χρόνου, εκτεθειμένα στον ήλιο, την βροχή τον αέρα, το κρύο και τη ζέστη, σαν εγκαταλελειμμένα σίδερα.
Κανείς δεν είναι υπεράνω του Νόμου, ούτε η τοπική αυτοδιοίκηση, ούτε η κεντρική διοίκηση μπορεί να το ισχυριστεί αυτό και η γνωστή ανταλλαγή ευθυνών (το «μπαλάκι» από τον δήμο στην περιφέρεια ή σε άλλους φορείς και πίσω, σε ένα αέναο εκκρεμές) πρέπει να τελειώσει κυρίως γιατί δημιουργεί την εντύπωση ότι όλοι οι αρμόδιοι γνωρίζουν και πως όλα γίνονται σύμφωνα με το γράμμα του Νόμου, ενώ στην πραγματικότητα έχουν όλοι άγνοια ή δεν έχουν πραγματοποιηθεί από αμέλεια οι απαραίτητοι έλεγχοι. Επιπλέον και κυριότερο, οι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν, η δικαιοσύνη να κρίνει τους ενόχους, άμεσα χωρίς πολυετείς καθυστερήσεις και η τιμωρία να είναι ξεκάθαρη (χωρίς «παραθυράκια») και παραδειγματική γιατί δυστυχώς όταν ένα κράτος δεν είναι proactive αλλά μαθαίνει μόνο μέσα από τα λάθη του, η τιμωρία πρέπει να είναι παραδειγματική για να αποτρέψει επαναλήψεις τέτοιων τραγικών συμβάντων στο μέλλον.